Ford Fiesta 1,5 TDCi 95ps

Πριν από λίγους μήνες – για όποιον δε θυμάται – είχαμε στην Ελλάδα ένα μηχανοκίνητο γεγονός παγκόσμιας φήμης, το Gymkhana Grid. Ο Ken Block και η παρέα του ήρθε και αναστάτωσε το Μαραθώνα, καίγοντας λάστιχο μπροστά από χιλιάδες εκστασιασμένους θεατές. Έφερε το δικό του Ford Fiesta με το οποίο έχει γυρίσει ουκ ολίγα Gymkhana, ώστε να ανταγωνιστεί στα ίσια με Έλληνες οδηγούς, αλλά και άλλους ξένους αγωνιζόμενους, διάσημους και μη. Ναι και τώρα θα πείτε, μα που κολλάει όλο αυτό, τι θέλει να πει ο ποιητής; Wait for it! Η Ford έχει άρρηκτα συνδεδεμένο το όνομά της με τους αγώνες και δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχει πρεσβευτή αυτής της σπορ κουλτούρας τον Ken Block, τον άνθρωπο που βοήθησε να εξελιχθεί το νέο Focus RS ώστε να είναι ακόμα πιο οδηγοκεντρικό, προσφέροντας μοναδικές απολαύσεις και στο κάτω κάτω έβαλε στη ζωή μας το… Drift mode, τη σχολή δηλαδή που αντιπροσωπεύει – Hooning.

Πήγαμε, λοιπόν, στο μέρος εκείνο που πριν από λίγο καιρό γέμιζε με καπνούς από τα λάστιχα του Fiesta RX, στον τόπο του… “εγκλήματος” του Gymkhana στο Μαραθώνα, άδειο πια από κερκίδες, θέαμα – και Ψινάκη – αλλά στη μέση του κάθισε ένα ταπεινό Ford Fiesta που είχαμε στη διάθεσή μας. Οι ροδιές απ’τα ατελείωτα ντόνατ και burn out των αγωνιστικών δεν λένε να σβήσουν απ’την άσφαλτο, έτσι απλά για να θυμίζουν ότι κάτι καλό έγινε εκεί πέρα. Σαν ένα μακρινό ξαδελφάκι του Fiesta RX, το Fiesta 1,5 TDCi μπορεί να ακούγεται ως κάτι βαρετό, ίσως και αδιάφορο, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι σε κάθε αυτοκίνητό της, η Ford, κρύβει καλά το “σωματίδιο Χ” που κάνει τον οδηγό να πιστεύει ότι βρήκε το κάτι παραπάνω από σπορ διάθεση. Αυτή είναι η σύνδεση. Η αδιαμφισβήτητη σπορ σύνδεση των μοντέλων της Ford, λες κι είναι κρίκοι μιας συνεχούς, αδιάσπαστης αλυσίδας φτιαγμένης απ’το ίδιο, καλό υλικό.

Εξωτερική εμφάνιση

Μπορεί η 7η γενιά του δημοφιλούς μικρού να κυκλοφορεί σχεδόν μια δεκαετία και το μόνο που έχει αλλάξει να είναι ένα μικρό facelift το 2013, όμως είναι αρκετά μοντέρνο και παρά τα χρόνια που έχει στην “πλάτη” του και το ότι ήδη έχει παρουσιαστεί ο αντικαταστάτης του – και μάλιστα τρέχει στην “πρησμένη” έκδοσή του στο WRC με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Ogier – στέκεται επάξια απέναντι σε πολλούς αντιπάλους του. Αυτό συμβαίνει, κυρίως, λόγω της σχεδιαστικής προσέγγισης της Ford. Η α λα Aston Martin τραπεζοειδής μάσκα στο μπροστινό μέρος, δίνει έναν αέρα σπορ αλλά και σικάτου αυτοκινήτου ταυτόχρονα. Ειδικά στην έκδοση Titanium που είχαμε στη διάθεσή μας, τονίζεται περισσότερο αυτή η πλευρά του, παρά η σπορ, καθώς υπάρχει και η ST-Line για όσους δε μπορούν να “φτάσουν” το κανονικό ST.

Αυτό επιτυγχάνεται με της χρωμιωμένες λεπτομέρειες στη μάσκα, στους προβολείς ομίχλης και στο περίγραμμα των παραθύρων που με κάποιον τρόπο μας φαίνεται ότι ταιριάζουν απόλυτα με τις – παρόμοιου χρώματος και λάμψης – ζάντες αλουμινίου 16 ιντσών. Κάτι πιο σκούρο στις ζάντες θα το έκανε να χάνει αρκετά, σε αντίθεση με άλλες εκδόσεις όπως η Black edition, όπου είναι επιβεβλημένο. Τα led ημέρας στα μπροστινά φανάρια το κάνουν να δείχνει εντυπωσιακό τη μέρα, όμως όταν θα ανάψεις μαζί τα φώτα πορείας είναι μια μικρή απογοήτευση. Θα περίμενε κανείς να συνοδεύονται από φώτα xenon, όχι για άλλο λόγο, απλά και μόνο για να γίνεται το χρωματικό πάντρεμα με τα led. Το φανάρι δεν είναι ένα απλό κάτοπτρο, αλλά έχει ενσωματωμένο προτζέκτορα με συνέπεια να είσαι σχεδόν σίγουρος ότι με το που θα ανοίξουν, θα φωτίσουν με το ίδιο “λευκό του πάγου” όπως και τα led. Βέβαια, αυτό το σχεδόν κάνει τη διαφορά, καθώς ο προβολέας είναι αλογόνου!

Εσωτερικό – Εξοπλισμός

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε η συγκεκριμένη γενιά Fiesta, όλοι είχαν να πουν κάτι για την πρωτοποριακή σχεδίαση του εσωτερικού του. Είναι κάτι εντελώς έξω απ’τα συνηθισμένα, ειδικά το κομμάτι της κεντρικής κονσόλας που φιλοξενεί ράδιο και κλιματισμό με τις περίεργες γωνίες που δημιουργούν ανάποδες κλίσεις. Είναι καλυμμένο με αυτό το μαύρο γυαλιστερό πλαστικό που είναι πάρα πολύ στη μόδα, δίνοντας μια σπορτίφ πινελιά, όπως ακριβώς και το τριάκτινο τιμόνι – σχέδιο το οποίο η Ford, επιτέλους, βάζει σε όλο και περισσότερα μοντέλα της. Αλουμινένιες επενδύσεις σε αεραγωγούς, τιμόνι, καντράν και στα χερούλια στις πόρτες, ταιριάζουν άψογα με την εικόνα των οργάνων, τις γαλάζιες βελόνες και τα ίδιου χρώματος κουμπιά του συστήματος πολυμέσων της Sony. Τα χειριστήρια του ηλεκτρονικού κλιματισμού και εκείνα στο τιμόνι, έχουν εύκολο χειρισμό και βολεύουν πάρα πολύ κατά την οδήγηση. Δεν μπορούμε να πούμε, όμως, το ίδιο και για τα αντίστοιχα μικρά κουμπάκια στο ράδιο με αποκορύφωμα τον μικρό διακόπτη των αλάρμ. Άλλωστε η Ford έχει τερματίσει τη συνεργασία της με τη Sony, οπότε δεν θα υπάρχουν αντίστοιχα θέματα στην επόμενη γενιά. Από οπτικής άποψης, όλα φαίνονται πολύ όμορφα, συγκεκριμένα οι δερμάτινες επενδύσεις με τις στυλάτες ραφές σε τιμόνι, χειρόφρενο και λεβιέ σε προετοιμάζουν για μια αντίστοιχη αίσθηση όταν τα πιάσεις. Αυτό, όμως, δεν ισχύει καθώς η αφή τους δεν είναι τόσο ποιοτική όσο θα περίμενε κανείς, μοιάζοντας περισσότερο με πλαστικό κι όχι δέρμα. Στα τελευταία μείον θα βάλουμε και την μικρή οθόνη 5 ιντσών που δείχνει πια ξεπερασμένη, όπως επίσης, τα όμορφα μεν, όχι εξαιρετικής στήριξης δε, καθίσματα.

Από πλευράς χώρων, το Ford Fiesta προσφέρει ένα καλό πακέτο για όποιον χρειάζεται να καλύψει τις ανάγκες του στην πόλη ή… και πιο έξω, κάνοντας ένα ταξίδι. Με μήκος σχεδόν 4 μέτρα και καλή αξιοποίηση των διαθέσιμων διαστάσεων, μπορείς να κάτσεις άνετα στη θέση του οδηγού – βρίσκοντας με τη μία τη σωστή θέση οδήγησης – και ακριβώς πίσω σου μπορεί να χωρέσει κάποιος αντίστοιχου ύψους. Καλά μη φανταστείτε ότι μπορεί να χωρέσει η 5-άδας της Εθνικής μπάσκετ (!) αλλά σε πολύ άνετα επίπεδα θα μπουν 4 ενήλικες, βάζοντας και τα … μπαγκάζια τους στον κανονικό και λειτουργικό στη φόρτωση, χώρο αποσκευών των 290 λίτρων. Να μιλήσουμε για τον εξοπλισμό; Στα δικά μας μάτια αρκετά πλούσιος. Σε ένα αυτοκίνητο αυτής της κατηγορίας, είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να έχεις για την άνεσή σου: ηλεκτρικά παράθυρα μπρος πίσω, ηλεκτρικούς και αναδιπλούμενους καθρέφτες με βοηθητικό φως για τη νύχτα, κρυφό φωτισμό στα πόδια και στην κονσόλα του χειρόφρενου, cruise control, υπολογιστή ταξιδιού, κάμερα οπισθοπορείας με αισθητήρες παρκαρίσματος. Ενώ για την ασφάλεια, το Fiesta φροντίζει να έχει αερόσακους μπροστά,πλευρικούς, οροφής, γονάτων οδηγού, ABS και ESC, υποβοήθηση στο ξεκίνημα στην ανηφόρα, σύστημα ελέγχου πίεσης ελαστικών και Active city stop που μπήκαμε στον πειρασμό να το δοκιμάσουμε, αλλά το αφήσαμε! Νομίζω βαρεθήκατε να διαβάζετε τη λίστα του εξοπλισμού, οπότε ας πάμε παρακάτω σε πιο ενδιαφέροντα πράγματα…

Κινητήρας – Τεχνολογία

Οδηγήσαμε την πετρελαιοκίνητη έκδοση του Ford Fiesta με τον κινητήρα Duratorq 1,5 λίτρων TDCi που αποδίδει 95 άλογα και αρκετά καλή ροπή, με την μέγιστη τιμή της να φτάνει τα 215 Nm. Ξέρουμε ότι δεν είναι τεράστιοι αριθμοί, όμως – όπως θα δείτε και παρακάτω – κάνουν τη δουλειά τους αθόρυβα και αποτελεσματικά. Σε αυτό βοηθά και το σχετικά χαμηλό βάρος του 5-θυρου Fiesta που είναι λίγο πάνω από 1.100 kg. Η δύναμη περνά στους μπροστινούς τροχούς μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου 5 σχέσεων που έχει καλή κλιμάκωση, όντας συγκριτικά κοντό στις 3 πρώτες σχέσεις και πιο μακρύ σε 4η και 5η. Αυτό βολεύει την επιτάχυνση από στάση, ώστε να γίνει σβέλτα και απροβλημάτιστα, αλλά ταυτόχρονα, όταν βρεθεί στον αυτοκινητόδρομο να έχει χαμηλές στροφές με 5η στο κιβώτιο για να είναι και χαμηλότερη η κατανάλωση. Βέβαια, δε σημαίνει ότι οι χαμηλές στροφές σε αφήνουν σε αδυναμία να επιταχύνεις, αφού ο TDCi είναι ελαστικός και αρκετά αποδοτικός. Υπάρχει, όμως, το αντίστοιχο τίμημα που είναι η κατανάλωση, πράγμα που σημαίνει ότι με τέρμα γκάζι συνεχώς, ξεχάστε τα μικροσκοπικά 3 με 4 l/100km και ετοιμαστείτε για πάνω από 6! Καλά, δεν είναι κάτι τραγικό, προφανώς. Είναι και λογικό, όσο πιο καλά αποδίδει ένα αυτοκίνητο τόσο περισσότερο καταναλώνει. Η αυτονομία σε νορμάλ καταστάσεις είναι καλή για ένα πετρελαιοκίνητο όχημα και το 40άρι ρεζερβουάρ φτάνει και περισσεύει. Για όποιον θέλει κάτι πιο οικονομικό, μπορεί να επιλέξει το Econetic ώστε να έχει και το σύστημα Start stop για μικρότερη κατανάλωση, αλλά και για τους χαμηλούς ρύπους που εκπέμπει, μόλις 82 g CO2/km σε αντίθεση με την κανονική έκδοση TDCi χωρίς Start stop που βγάζει 94 g.

Στο δρόμο

Τι γίνεται, όμως, όταν βρεθείς πίσω απ’το τιμόνι ενός Fiesta; Κατ’αρχάς θα κάνεις μια-δυο ρυθμίσεις στη θέση και στο τιμόνι κι αμέσως θα είσαι σίγουρος ότι έτσι θες να το οδηγείς. Επίσης, αν ξεκινήσεις ένα βήμα να βγεις απ’το γκαράζ και δεν έχεις βάλει τη ζώνη σου, ο βομβητής είναι ήρεμος κι ευγενικός! Όχι να σου σπάει τα νεύρα, τρυπώντας τα τύμπανα με έναν οξύ ήχο… Εντάξει, αυτό το στοιχείο ίσως ήταν και περιττό να το αναφέρω, αλλά πραγματικά υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα που μόλις κάνεις το λάθος με τη ζώνη – που όντως είναι λάθος – σε στήνουν στον τοίχο και πυροβολούν! Ας προχωρήσουμε. Το πλαίσιο του Fiesta είναι αρκετά στιβαρό και αυτό που σου κάνει εντύπωση με τη μία είναι ότι ακόμα και σε τρομερές λακκούβες δε θα ακούσεις τον παραμικρό θόρυβο. Η ανάρτηση, αν και όχι στη σπορ ρύθμιση που έχει το ST-Line, είναι όσο μαλακή πρέπει, αλλά ταυτόχρονα κάνει το Fiesta να είσαι σωστά δεμένο στο δρόμο. Έτυχε αρκετές φορές να πέσουμε σε κίνηση στους δρόμους της πρωτεύουσας – τυχαίο μάλλον θα είναι – και παρά το ότι έχει χειροκίνητο κιβώτιο, δεν κουράζει καθόλου, καθώς είναι ένα ευκολοδήγητο και άνετο στη χρήση αυτοκίνητο. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στον αυτοκινητόδρομο, πατούσες On και Set στο cruise control κι αυτό ήταν, τα km έφευγαν χωρίς να το παίρνεις είδηση. Ίσως το μόνο που ξενίζει είναι αυτή η τεχνητή αίσθηση του τιμονιού το οποίο είναι ηλεκτρικό και ανάλογα με την ταχύτητα αλλάζει το βάρος του. Βολεύει αρκετά που είναι πανάλαφρο στο παρκάρισμα, αλλά στα πολλά km/h έχει μια ξερή αντίδραση που δε δίνει την πληροφόρηση που θες.

Όταν αρχίσεις να το πιέζεις, εκεί είναι που έρχεται η αποκάλυψη. Πρώτα, είπαμε να… το σπινιάρουμε λίγο! Πρώτη στο κιβώτιο, λίγες στροφές πιο ψηλά και φύγαμε. Οι τροχοί χάνουν αμέσως πρόσφυση και το ESC δε δείχνει να επεμβαίνει και πολύ, αμέσως δευτέρα και πριν προλάβεις να σκεφτείς, κουμπώνεις την τρίτη, καθώς μετά τις 4.000 στρ/λεπτό δεν έχει νόημα να το πιέσεις. Η διαδικασία επαναλήφθηκε αρκετές φορές για να πάρουμε και τις μετρήσεις μας, βέβαια πρέπει να ομολογήσουμε ότι το μέρος που μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό με ασφάλεια ήταν κατά τι ανηφορικό. Ίσα ίσα για να μας χαλάσει τα νούμερα του 0-100. Βέβαια, δε θα ήταν τρομερά πιο κάτω απ’το 12,5 sec που κάναμε στην καλύτερη προσπάθειά μας, αλλά μισό δευτερόλεπτο σίγουρα θα του τρώγαμε! Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι παραξενευτήκαμε απ’το αρκετό σπινιάρισμα στην εκκίνηση. Οι ζάντες είναι 16 ιντσών με λάστιχο 195/50 και δε θα έπρεπε να χάνουν τόσο πολύ πρόσφυση. Τα Continental Premium Contact 2 ήταν ως ένα βαθμό υπεύθυνα γι’αυτό. Επίσης, κάνουν θόρυβο και η συνολική ποιότητα κύλισης που είναι αρκετά καλή στο Fiesta, χαλάει από τον θόρυβο των ελαστικών. Όμως, βοηθούσαν σε άλλα σημεία που είναι θεμελιώδη, όπως το στρίψιμο! Αρχίσαμε, λοιπόν, να ανεβαίνουμε στις ειδικές που φιλοξενούν το ασφάλτινο Αττικό Ράλλυ και σε ένα κυριακάτικο πρωινό δίχως κίνηση, η διάθεση άρχισε να ανεβαίνει κι αυτή κατακόρυφα.

Αυτό που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος που αντιδρούσε στο όριο το Ford Fiesta. Σε κομμάτια με χάλια άσφαλτο, το μπροστινό μέρος γλιστρούσε με έναν ωραίο τρόπο και με λίγο παραπάνω τιμόνι συνέχιζες στην τροχιά του. Αν το παράκανες, το ESC έμπαινε αμέσως, αλλά όχι… κακοπροαίρετα! Σε καλό οδόστρωμα, έδειχνε πραγματικά τα “δόντια του”. Μπορεί να αναγκαζόσουν να ανεβάσεις σχέση στο κιβώτιο – λόγω πετρελαίου – ώστε να έχεις σε πιο χαμηλό φάσμα στροφών τη ροπή διαθέσιμη και να μην παίζεις με τα κόκκινα στο στροφόμετρο, όμως κάθε φορά που έστριβες σε ενέπνεε να πας με περισσότερα την επόμενη. Με σύνεση πάντα, αλλά ήταν πολύ όμορφο που ένα τέτοιο αυτοκίνητο μπορούσε να σε παρασύρει στο ρυθμό του. Σε κλειστά κατηφορικά σημεία με απανωτές φουρκέτες, ακολουθούσε την τροχιά που του έδειχνες, χάρη στο γρήγορο τιμόνι το οποίο σε τέτοιες περιπτώσεις είχε ακριβώς την αίσθηση που ήθελες και σε βοηθούσε πάρα πολύ στο να καταλάβεις που βρίσκονται οι τροχοί σου. Σε συνεχόμενο στροφιλίκι και ανηφόρα, όσο κι αν το πιέσεις οι αναρτήσεις θα δεχτούν αρκετές δυνάμεις, το πλαίσιο θα πάρει τις αποδεκτές κλίσεις, δε θα σε φοβίσει και θα συνεχίσεις στην επόμενη στροφή με παρόμοια αυτοπεποίθηση. Όταν οι καμπές είναι πιο παρατεταμένες και κλείνουν στο τέλος, νιώθεις το πίσω μέρος να ελαφραίνει κάπως – ειδικά αν “τσιμπήσεις” λίγο φρένο –  αλλά αυτό είναι που σε κάνει να θες περισσότερο! Τα φρένα, τέλος, μπορεί μεν να έχουν ταμπούρα πίσω, κάνουν καλά τη δουλειά τους σε νορμάλ χρήση και όπως είναι φυσικό θα ζεσταθούν αν δεν τα αφήνεις σε ησυχία.

Ήρθε η ώρα να βγάλουμε το συμπέρασμα. Από την αρχή θέλω να το πω και περιμένω! Το value for money του Fiesta είναι εκπληκτικό και δεν το λέω τυχαία. Ακούστε το εξής: η συγκεκριμένη έκδοση Titanium με τον 1,5 TDCi, 5-θυρο και χωρίς εξτρά κοστίζει 13.163 ευρώ. Με σχεδόν 1.000 ευρώ επιπλέον του βάζεις αυτά που είχε η έκδοση της δοκιμής και γίνεται στ’αλήθεια ένα αυτοκίνητο που δεν του λείπει τίποτα. Δηλαδή με 14 χιλιάδες και κάτι ψιλά έχεις πλήρη εξοπλισμό για την κατηγορία, μια όμορφη σιλουέτα με καλή ποιότητα κατασκευής και χώρους, πληρώνεις λιγότερα για καύσιμα λόγω πετρελαίου και μόνο 84 ευρώ τέλη κυκλοφορίας, ενώ ταυτόχρονα έχεις στα χέρια σου ένα πλαίσιο που χρησιμοποιείται από R2 κατηγορία μέχρι WRC! Κάτι θα γνωρίζουν κι εκείνοι τόσα χρόνια… Σας παροτρύνουμε να μπείτε στο site της Ford Motor Hellas και να φτιάξετε το δικό σας Ford. Πραγματικά έχει ένα απ’τα καλύτερα interface σε ό,τι αφορά την εξατομίκευση. Όσο για εμάς, θα συνεχίσουμε να στρίβουμε και στις επόμενες δοκιμές που έρχονται οσονούπω. Μπορείτε να δείτε και το video της δοκιμής αυτής, κάτι που μόνο εμείς στο Sτρίβειν κάνουμε και χιλιάδες από εσάς παρακολουθείτε απ’το κανάλι μας στο Youtube.

Μπορείτε να δείτε στα λίνκ τις τιμές, τον εξοπλισμό και τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου που οδηγήσαμε.