Dacia Duster 4WD – Στο Ράλλυ Ακρόπολις με το κρυφό μας «όπλο»

Eat my… Dust(er)!

Όσα έγιναν στο Ράλλυ Ακρόπολις τα είπαμε σε προηγούμενα άρθρα, όμως αυτά που έγιναν πίσω απ’τις κάμερες και το live ρεπορτάζ του Sτρίβειν για τον εθνικό μας αγώνα, ήταν όσα ζήσαμε εμείς σ’αυτήν την πολύ όμορφη εμπειρία μας στα βουνά της Φθιώτιδας. Ένα backstage άρθρο με κρυφό πρωταγωνιστή ένα αυτοκίνητο που θεωρήσαμε ότι θα ήταν το καταλληλότερο για ένα τέτοιο ταξίδι. Έτσι, ζητήσαμε από τη κεντρική αντιπροσωπεία της Dacia-Renault στην Ελλάδα, τον όμιλο ΤΕΟΡΕΝ, να δοκιμάσουμε το Dacia Duster σε μια μοναδική ευκαιρία να ανακαλύψουμε στο έπακρο τις δυνατότητές του. Το αίτημά μας έγινε δεκτό και φύγαμε για την αποστολή στο Ακρόπολις, κάνοντας ταυτόχρονα μια δοκιμή του Duster. Όχι απλά δοκιμή, εμείς πήγαμε κατ’ευθείαν σε τελικό Champion League, αντί να παίξουμε ένα φιλικό! Ρίξαμε το Duster στα βαθιά και… κολύμπησε, δικαιώνοντας εξ’ολοκλήρου την επιλογή μας. Αρχικά, πρέπει να πούμε σε όσους δε γνωρίζουν ότι η Dacia είναι αυτοκινητοβιομηχανία της Ρουμανίας και πλέον υπάρχει υπό την σκέπη της Renault. Η γαλλική εταιρεία έχει αρκετά ανταλλακτικά από παλιότερα μοντέλα στα ράφια της για να τα τοποθετεί σ’αυτά με το σήμα της Dacia, ώστε να ρίχνει το κόστος παραγωγής και φυσικά την τιμή που καλείται ο κάθε ενδιαφερόμενος να πληρώσει. Το Duster ξεκίνησε την πορεία του πριν 6 χρόνια βασισμένο στην πλατφόρμα του Logan και το 2013 υπέστη ένα facelift που συνεχίζει να πωλείται μέχρι σήμερα. Η εισαγωγή κατατοπίζει για το τι θα επακολουθήσει, οπότε ας περάσουμε στο κυρίως θέμα κατ’ευθείαν!

Τι εντύπωση προκαλεί στο… μάτι;

Αρχικά, αυτό που βλέπει κάποιος είναι ένα μεγάλο, ψηλό και φουσκωμένο SUV με τεράστιους θόλους και φτερά έτοιμο να καβαλήσει οποιαδήποτε πέτρα! Σε μια πιο ενδελεχή ματιά, παρατηρείς τα – α λα Renault – φανάρια με τα χρωμιομένα διαχωριστικά των τμημάτων στην κάθε λάμπα που ταιριάζουν με τη μάσκα και την ασημένια προστατευτική ποδιά στο κέντρο του προφυλακτήρα, ανάμεσα απ’τους προβολείς ομίχλης. Το ίδιο σκηνικό και στο πλάι με τα μεγάλα ασημένια μασπιέ, τους καθρέφτες και τις σχάρες οροφής στο ίδιο ακριβώς χρώμα (σατινέ χρώμιο κατά τη Dacia!). Οι σχάρες δίνουν ακόμα μεγαλύτερο όγκο και μια δόση περιπέτειας, οπτικά τουλάχιστον, ενώ πάνω τους υπάρχει το λογότυπο του Duster. Οι ζάντες αλουμινίου της έκδοσης Sportive που οδηγήσαμε είναι 16 ιντσών σε ανθρακί απόχρωση με 5 σμιλευμένες, προς τα μέσα, ακτίνες. Πίσω, μας ξαναθυμίζει το όνομά του στο κέντρο του πορτ μπαγκάζ, καθώς επίσης και το ότι είναι τετρακίνητο με το αντίστοιχο, βέβαια, λογότυπο να είναι ένα απλό αυτοκόλλητο 4WD! Είπαμε κόβουμε από παντού για την τιμή, μέχρι κι απ’τα σηματάκια! Η ποδιά στον πίσω προφυλακτήρα εκτός από το λειτουργικό της κομμάτι, δίνει και μια πιο δυναμική αισθητική σε συνδυασμό με την απόληξη της εξάτμισης. Σαν σύνολο, λοιπόν, εξωτερικά το Duster είναι μεν συντηρητικό – SUV είναι άλλωστε – όμως το εκτόπισμά του σε εντυπωσιάζει και σου αφήνει μια άποψη ότι αυτό το αυτοκίνητο δε φτιάχτηκε για να δείχνει όμορφο, αλλά για να κάνει τη δουλειά του καλύτερα από άλλα του ανταγωνισμού.

Και τώρα, ας περάσουμε στο πιο – πως να το πώ; – αδύνατο σημείο του Dacia Duster. Γνωρίζεις εξ’ αρχής κι έχεις κατά νου ότι δεν έχει τα ποιοτικά πλεονεκτήματα ενός SUV που κοστίζει πάνω από 30.000 ευρώ. Μπορεί από το εξωτερικό, μόνο το έμπειρο μάτι να είναι ικανό να ξεχωρίσει λεπτομέρειες που δηλώνουν χαμηλό κόστος κατασκευής, όπως το αυτοκόλλητο που αναφέραμε ή τους υαλοκαθαριστήρες που δεν είναι τύπου aero ή ακόμα το ότι η τάπα της βενζίνης κλειδώνει μόνο με το κλειδί κι όχι με το κεντρικό κλείδωμα. Αυτά είναι λεπτομέρειες και τις περισσότερες φορές, λίγοι δίνουν σημασία. Όμως, όταν μπεις στο εσωτερικό εκεί θα καταλάβεις τη διαφορά του να τοποθετούνται ανταλλακτικά από πιο παλιά μοντέλα μέσα σε ένα καινούριο. Τη σχεδίαση δεν τη λες και σύγχρονη, ούτε τα πλαστικά του άψογα από πλευράς ποιότητας. Κι έπειτα υπάρχει και το θέμα της εργονομίας. Οι διακόπτες για τα παράθυρα είναι αρκετά μακριά, ο διακόπτης για τη ρύθμιση των φώτων πολύ χαμηλά στα αριστερά, κάτω απ’το τιμόνι και το ίδιο χαμηλά οι διακόπτες για την τετρακίνηση ή τη λειτουργία Eco. Τελευταίο αρνητικό από τα δάνεια, η κάπως ξεπερασμένη τεχνολογία της οθόνης πολυμέσων που είναι, βέβαια, αρκετά χρήσιμη με το GPS και τις διάφορες θύρες, όμως η αφή της είναι δύσκολη και πολλές φορές αδύνατη στο χειρισμό από τον συνοδηγό στο ταξίδι.

Μη βιαστείτε να κρίνετε, γιατί υπάρχουν αρκετά πλεονεκτήματα στο εσωτερικό του Duster. Ξεκινάμε με τους χώρους, οι οποίοι είναι για να παίξεις μπάλα! Ακόμα και με ύψος άνω του 1,90 στη θέση του οδηγού, φιλοξένησε με μεγάλη άνεση στην άνοδο στις ειδικές διαδρομές 4 επιβάτες και τα – πολλά – πράγματά τους στο χώρο των αποσκευών, όγκου 408 λίτρων. Υπάρχουν στοιχεία που, αλήθεια, μας βόλεψαν σε πολλές περιπτώσεις, όπως οι χώροι για μικροαντικείμενα, ποτηροθήκες και ηλεκτρικές ευκολίες (ηλεκτρικά παράθυρα μπρος-πίσω, ηλεκτρικοί καθρέφτες, χειριστήρια για την οθόνη στο τιμόνι, υπολογιστής ταξιδιού και A/C). Για να καταλάβετε τι εννοούμε, το ντουλαπάκι είναι τόσο βαθύ που είσαι σχεδόν σίγουρος ότι κάτι θα έχεις ξεχάσει εκεί μέσα! Ο οδηγός θα βρει αμέσως τη θέση του, δε θα δυσκολευτεί στο να καθίσει άνετα έχοντας τιμόνι και λεβιέ κοντά του, ενώ η ασφάλειά του είναι δεδομένη με μετωπικούς και πλευρικούς  αερόσακους, ABS με ηλεκτρονική κατανομή πέδησης και σύστημα ελέγχου της ευστάθειας ESC. Οι πίσω επιβάτες θα καθίσουν «προεδρικά» και incognito με τα φιμέ πίσω τζάμια, χωρίς καμία παραχώρηση από άποψης χώρου. Το Dacia Duster έχει ένα μεγάλο, αλλά όχι τόσο ποιοτικό εσωτερικό που παρ’όλα αυτά είναι λειτουργικό και σε καμία περίπτωση αποτρεπτικό στο να ζεις κάθε μέρα μαζί του. Ίσως στην επόμενη γενιά Duster κάποια θέματα να τα δει η Renault και να τα αντιμετωπίσει, χωρίς αναγκαστικά να χρειαστεί να αυξήσει πολύ την τιμή.

Κινητήρας – Οδήγηση στον… κανονικό δρόμο!

Είναι το τρίτο κατά σειρά μοντέλο διαφορετικής μάρκας που δοκιμάζουμε με τον ίδιο κινητήρα! Οπότε τον γνωρίζουμε πολύ καλά! Η Renault φροντίζει κι εδώ για την κίνηση του Duster και το εφοδιάζει μ’έναν από τους πιο καλούς της κινητήρες πετρελαίου. Ξανά 1.461 κ.εκ από τον dCi τούρμπο πετρελαιοκινητήρα και 110 ίπποι με τη ροπή να φτάνει τα 260 Nm, χαρακτηριστικό που πρέπει να είναι ανεβασμένο ειδικά σε ένα τετρακίνητο όχημα, όπως αυτό. Έχεις τη ροπή στο δεξί πόδι ανά πάσα στιγμή, κάτω απ’τις 2.000 στρ/λεπτό και ειδικά στο μεσαίο φάσμα των στροφών δείχνει δυνατός και κινεί χαλαρά το Duster, το οποίο με τη σειρά του δεν είναι τόσο βαρύ. Τα 1.320 κιλά δε δυσκολεύουν αυτόν τον κινητήρα, ενώ σ’αυτό βοηθά πολύ η κλιμάκωση του 6-τάχυτου χειροκίνητου κιβωτίου. Όταν το ξεκινάς με πρώτη, λες κάτι δεν πάει καλά, αλλά αμέσως συνειδητοποιείς ότι είναι τόσο κοντή ώστε να βολεύει αλλού… Συνεπώς, η εκκίνηση με δευτέρα είναι σαν να έχεις πρώτη σε ένα άλλο αυτοκίνητο, καθώς η ροπή του βγαίνει με τη μία και χρειάζεται να αλλάξεις αμέσως στην επόμενη σχέση. Έτσι, οι τέσσερις πρώτες ταχύτητες είναι πολύ κοντές – κυρίως πρώτη και δευτέρα – ενώ η 5η και 6η είναι μακριές για να βολεύουν στα ταξίδια και φυσικά να μειώνουν την κατανάλωση στον αυτοκινητόδρομο.

Η αίσθηση που σου δίνει στην οδήγηση είναι καλή, κοιτάζεις αφ’υψηλού το δρόμο και οι αναρτήσεις έχουν ήπια ρύθμιση, προσφέροντας άνετο ταξίδι στους επιβάτες, αλλά και κανέναν φόβο στις στροφές για τον οδηγό. Παίρνει τις κανονικές κλίσεις για ένα SUV και θα το εμπιστευθείς ακόμα κι αν στο μέσο της στροφής πατήσει κάποιο απρόσμενο «σαμαράκι». Συγκεκριμένα, αφού ανεβαίναμε προς Λαμία για τον αγώνα, σε όλη την εθνική οδό ήταν άψογο, δε μας κούρασε, κατανάλωσε ελάχιστα (5,7 L/100km μικτά) χωρίς να λυπόμαστε το γκάζι και σε ανοιχτές καμπές έμπαινε χωρίς θέμα, με το υδραυλικό τιμόνι να δίνει σχετικά καλή πληροφόρηση. Σίγουρα, όταν έπρεπε να ανέβουμε στο Μπράλο για να φτάσουμε στις ειδικές, το παρατεταμένο στροφιλίκι δεν του άρεσε και τόσο! Σε νορμάλ ρυθμούς, όμως, ήταν όπως πρέπει. Με ταχύτητες κάτω από 100 km/h, ο dCi μας έδειξε ξανά πόσο οικονομικός είναι, την ώρα που πάνω από 120 km/h πιέζεται περισσότερο και καίει πιο πολύ. Οι τιμές που είδαμε στον υπολογιστή ήταν αντιπροσωπευτικές της πραγματικότητας, όπου στον επαρχιακό δρόμο έπεφτε κάτω από 5,5 και στην εθνική έφτανε μέχρι και 6 L/100km. Δεν πηγαίναμε οικονομικά, κάθε άλλο! Το Duster έκανε οικονομία για εμάς! Τα φρένα – αν και με ταμπούρα πίσω – δε χρειάστηκε να τα ζορίζουμε συνεχώς και όσες φορές έπρεπε, ήταν εκεί για να κόψουν αμέσως τη φόρα μας.

Off road – Στο στοιχείο του.

Όποιος διαβάσει εκτενώς αυτό το άρθρο, καλό θα ήταν με μιας να διαγράψει απ’το μυαλό του όλα όσα είπαμε παραπάνω! Delete! Το Dacia Duster φτιάχτηκε για να κάνει ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του, να… σκονίζεται! Δεν είναι τυχαία μεγάλο και φουσκωμένο, δε σου δίνει ψεύτικη εντύπωση ότι είναι ένα off road θηρίο. Γιατί στην πραγματικότητα είναι. Και το λέμε αυτό με κάθε βεβαιότητα. Ξεχάστε την ποιότητα κατασκευής, ξεχάστε τα εργονομικά λάθη, ξεχάστε ό,τι μειονέκτημα μπορεί να έχει. Μόλις πατήσει χώμα, αμέσως βρίσκεται στο στοιχείο του. Διαλέξαμε να μπούμε στην ειδική διαδρομή SS3 στο Παλαιοχώρι από την πρόσβαση που ήταν μόνο για αυτοκίνητα 4×4, όπως έγραφε το road book του Ακρόπολις. Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε, πρώτα σε τσιμέντο, μετά σε πατημένο χώμα και μετά σε εντελώς δύσκολα μονοπάτια. Στο χώμα που δεν είχε πολλές πέτρες, σε προκαλούσε να του δώσεις κι άλλο γκάζι να πας πιο γρήγορα. Το αποτέλεσμα; Αρκετή σκόνη κι ένα χαμόγελο στα χείλη! Ο δρόμος στη συνέχεια στένευε και γίνονταν πιο σκληροτράχηλος. Τεράστιες πέτρες, νεροφαγώματα, απανωτά μεγάλα αυλάκια, ό,τι μπορείς να φανταστείς σε μια καθαρόαιμη εκτός δρόμου διαδρομή. Τα διαφορικά στο αυτόματο και το Duster, σαν σε αυτόματο πιλότο ξεπερνούσε κάθε δυσκολία. Εκτιμούσες τόσο πολύ τις κοντές σχέσεις γιατί συνεχώς ήσουν με δευτέρα και φουλ ροπή, ενώ σε extreme καταστάσεις που ήθελε προσοχή, πρώτη και αργά-αργά, το SUV της Dacia έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Ακόμα κι όταν άρχισε να βρέχει στο κατέβασμα, σου έδινε τη σιγουριά ότι ξέρει τι κάνει, ακόμα κι αν ο οδηγός έχει αντίθετη άποψη…

Χωρίς να το καταλάβουμε, ανεβαίναμε σε κάθε ειδική με εκπληκτική άνεση και με την καμπίνα γεμάτη από επιβάτες. Μπορεί στο δρόμο ή στο service park να μην έδινε κανένας σημασία στο Duster, όμως σε κάθε ειδική που φτάναμε, όλο και κάποιον θα ακούγαμε να λέει: «ε ναι με το Duster άνετα φτάνεις εδώ», ή «εργαλείο για off-road» και πολλά άλλα. Είναι η επιβράβευση του κόσμου κάτι πολύ σημαντικό για την εμπορική πορεία κάθε μοντέλου κι όχι αν πούμε εμείς ή άλλα περιοδικά καλά λόγια. Τα λάστιχα της Continental είχαν αρκετή πρόσφυση εκτός δρόμου, παρά το ότι – τηρουμένων των αναλογιών – συμπεριφέρονταν σωστά στη στεγνή ή βρεγμένη άσφαλτο. Το τιμόνι σε βοηθούσε να καταλάβεις που ακριβώς πατάς, σε ποιες πέτρες και τα προστατευτικά κάτω από το αμάξωμα δεν άφησαν τίποτα να σε επηρεάσει ή να σε φοβίζει. Η γωνία προσέγγισης είναι 30 μοίρες για το μπροστινό μέρος και 36 για το πίσω όταν φεύγεις από κάποιο εμπόδιο. Το μεταξόνιο των 2,6 μέτρων βοηθά αρκετά στη διαδικασία εκτός δρόμου και σε συνδυασμό με το ύψος απ’το έδαφος βάζει τη μία ρόδα στο αυλάκι και αμέσως όταν περάσει, η πίσω ρόδα έχει όλη την πρόσφυση για να προχωρήσει το Duster μέχρι την επόμενη δοκιμασία. Σαν ένα παιχνίδι, δώσ’τε του πιο δύσκολα την επόμενη φορά και θα τα καταφέρει. Το πήραμε πλυμένο και γυαλισμένο, όμως θέλαμε να το παρουσιάσουμε όπως ακριβώς πρέπει να είναι ένας αθλητής μετά από κάθε αγώνα, ιδρωμένος και βρώμικος. Οπότε το Duster το φωτογραφίσαμε «dusted» και με αρκετό «ιδρώτα» ύστερα από όλες τις ειδικές.

Συμπέρασμα

Αν μας άρεσε; Ναι μας άρεσε, είναι φανερό. Πριν καιρό, στα ανεβοκατεβάσματα της Πατρών-Κορίνθου, είδα ένα Duster γεμάτο λάσπη να πηγαίνει «με τα όσα» στον παράδρομο της εθνικής οδού, όπου γίνονται τα έργα. Ήταν από τις στιγμές-κλειδιά που λες, πόσο καλό είναι αυτό το Duster για να αντέχει την καθημερινή ταλαιπωρία στους χωματόδρομους των έργων; Κι έπειτα παρατήρησα ότι σε κάθε εργοτάξιο υπήρχε κι από ένα Duster! Ε λογικά καλό θα είναι, σκέφτηκα. Ήταν η αφορμή για να οδηγήσουμε στο Sτρίβειν ένα SUV και να επιβεβαιώσουμε τις αρχικές μας υποψίες. Ας πάμε, όμως, στο ρεαλιστικό κομμάτι της υπόθεσης: 21.000 και ούτε ένα ευρώ παραπάνω, θέλει η Dacia για να σου παραχωρήσει το συγκεκριμένο Duster 1,5 dCi 110 Sportive. Προτού πείτε ότι είναι πολλά ή λίγα, σκεφτείτε ότι για ένα αντίστοιχο πετρελαιοκίνητο και κίνηση στους 4 τροχούς, πρέπει να πληρώσετε ίσως και 10.000 ευρώ περισσότερα για premium προτάσεις. Απευθύνεται σ’εκείνον που θέλει να έχει ελευθερία στην κίνηση εκτός δρόμου, χωρίς περιορισμούς και παράλληλα να έχει μια καλή οδική συμπεριφορά στην άσφαλτο. Υποχωρήσεις μόνο θα γίνουν από πλευράς υλικών στην καμπίνα ή εργονομίας, αλλά γι’αυτό και η τιμή έχει κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα. Είναι μια εξαιρετική πρόταση που προσφέρει ένα πακέτο με μεγαλύτερα πλεονεκτήματα εκτός δρόμου και προκαλεί τους ανταγωνιστές του να το φτάσουν από πλευράς value for money. Αν θέλετε κάτι πιο φθηνό, υπάρχει και η βασική βενζινοκίνητη έκδοση με 13.740 ευρώ και κίνηση μόνο στους εμπρός τροχούς. Πάντως για εμάς, ήταν ένα από τα καλύτερα δώρα για να πάμε να καλύψουμε το Ράλλυ Ακρόπολις και το θέμα είναι ότι μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Παντού.

Το βίντεο της δοκιμής μας:

Πατήστε στα λίνκ για: Τεχνικά χαρακτηριστικά – Εξοπλισμός